گیلانه دامون

و نترسیم از مرگ

مرگ پایان کبوتر نیست.

مرگ وارونه یک زنجره نیست.

مرگ در ذهن اقاقی جاری است.

مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید.

مرگ با خوشه انگور می آید به دهان.

مرگ در حنجره سرخ - گلو می خواند.

مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.

مرگ گاهی ریحان می چیند.

مرگ گاهی ودکا می نوشد.

گاه در سایه است به ما می نگرد.

و همه می دانیم

ریه های لذت ، پر اکسیژن مرگ است.

در نبندیم به روی سخن زنده تقدیر که از پشت چپر های صدا می شنویم.

از: سهراب سپهری

امروز صبح اولین صدای زنجره ی امسال رو شنیدم...ツ

ادامه ی مطلب دو تا فیلم و یه فایل فایل صوتی ازش گذاشتم...

ادامه مطلب رو حتما مطالعه کنید...